می خروشد دریا
هیچکس نیست به ساحل پیدا
لکه ای نیست به دریا تاریک
که شود قایق
اگر آید نزدیک .
***
مانده بر ساحل
قایقی، ریخته بر سر او،
پیکرش را ز رهی نا روشن
برده در تلخی ادراک فرو .
هیچکس نیست که آید از راه
و به آب افکندش .
و در این وقت که هر کوهه آب
حرف با گوش نهان می زندش،
موجی آشفته فرا می رسد از راه که گوید با ما
قصه یک شب طوفانی را .
***
رفته بود آن شب ماهی گیر
تا بگیرد از آب
آنچه پیوند داشت
با خیالی در خواب
***
صبح آن شب، که به دریا موجی
تن نمی کوفت به موجی دیگر
چشم ماهی گیران دید
قایقی را به ره آب که داشت
بر لب از حادثه تلخ شب پیش خبر
پس کشاندند سوی ساحل خواب آلودش
به همان جای که هست
در همین لحظه غمناک بجا
و به نزدیکی او
می خروشد دریا
وز ره دور فرا می رسد آن موج که می گوید باز
از شبی طوفانی
داستانی نه دراز
*****
بیراهه ها رفتی، برده گام، رهگذر راهی از من تا بی انجام،
مسافر میان سنگینی پلک و جوی سحر!
در تمام باغ نا تمام تو، ای کودک! شاخسارزمرد تنها نبود
برزمینه هولی می درخشید
در دامنه لالایی، به چشمه وحشت می رفتی، بازوانت دو
ساحل نا همرنگ شمشیر و نوازش بود.
فریب را خندیده ای، نه لبخند را، ناشناسی را زیسته ای،
نه زیست را.
و آن روز، و آن لحظه، از خود گریختی، سر به بیابان یک
درخت نهادی، به بالش یک وهم.
در پی چه بودی، آن هنگام، در راهی از من تا گوشه گیر
ساکت آیینه، در گذری از میوه تااضطراب رسیدن؟
ورطه عطر را بر گل گستردی، گل را شب کردی، در شب
گل تنها ماندی، گریستی.
همیشه - بهار غم را آب دادی،
فریاد ریشه را در سیاهی فضا روشن کردی، بر تب شکوفه
شبیخون زدی، باغبان هول انگیز!
و چه از این گویاتر، خوشه شک پروردی.
و آن شب، آن تیره شب، در زمین بستر بذر گریز افشاندی.
و بالین آغاز سفر بود، پایان سفر بود، دری به فرود،
روزنه ای به اوج.
گریستی، « من » بیخبر، بر هر جهش، در هر آمد، هر رفت.
وای « من » کودک تو، در شب صخره ها، از گود نیلی بالا چه می خواست؟
چشم انداز حیرت شده بود، پهنه انتظار، ربوده راز، گرفته نور.
و تو تنها ترین « من » بودی.
و تو نزدیک ترین « من » بودی.
و تو رساترین « من » بودی، ای « من » سحر گاهی، پنجره ی
بر خیرگی دنیاها سرانگیز!
*****
تقدیم به دوست عزیزم پردیس جان
سلام بلاخره اول شدم . خوبی پردیس جان . متن خوشگلی بود من خیلی از شعر های سهراب خوشم می یاد دستت درد نکنه عالی بود
سلام خسته نباشی . شعر قشنگی بود . وبلاگ زیبایی داری . موفق تر باشی
سلام پردیس جان واقعا که قشنگ و حرفه ای بود خسته نباشی آبجی . متن های خوشگلی می نویسی . در ضمن قلم شیوایی هم داری بهت تبریک می گم
فرا رسیدن سال نو میلادی رو به همه شما دوستان تبریک می گم . متن قشنگی بود پردیس جان . موفق باشی
سلام دوست من وبلاگ جالبی داری حتما به عنوان وبلاگ تاپ معرفیت می کنم . موفق باشی
لطفا به رضا زاده امتیاز بدید :
http://www.iwf.net
پردیس جان این پست کار من بود . من نه تورو هک کردم و نه قصد بدی دارم اگه دورو ور خودتو ببینی من اونجام نزدیک توام . ببخشید اگه این پست رو بی اجازه تو نوشتم . ولی از دوست داشتن زیاد نسبت به تو این کارو کردم . مواظب خودت باش . همشهری تو . بعدا بهت می گم من کی بودم . مرسی
سلام عزیزم وبلاگ خوبی داری من از گوگل وبلاگت رو پیدا کردم منم علاقه زیادی به این شعر دارم موفق باشی
دلم گرفته است
دلم گرفته است
به ایوان می روم و انگشتانم را
بر پوست کشیده شب می کشم
چراغهای رابطه تاریکند
چراغهای رابطه تاریکند
کسی مرا به آفتاب
معرفی نخواهد کرد
کسی مرا به میهمانی گنجشکها نخواهد برد
پرواز را به خاطر بسپار
پرنده مردنی است.
موفق باشی. واقعا که متن قشنگی بود .
سلام من وبلاگ شمارو از وبلاگ ویدا و سهیل پیدا کردم خیلی خوب می نویسی . برات آرزوی سلامتی می کنم امیدوارم همیچ موقع مریض نشی منم می خوام از ایدز بنویسم . به زودی .مرسی
قشنگ بود مثل همیشه . موفق باشی
عالی بود خانومی
قشنگ بود . منم این شعر رو دوست دارم
متن قشنگی بود خیلی قشنگ موفق باشی
سال نو میلادی مبارک
happy new year