سلام!

¤  یه شعری هست درمورد ماه رمضون با ترجیع بند "چه خبره ، ماه رمضونه "!!! ، خود شعر رو دقیقا یادم نیست ولی مضمونش این بود که چرا همه بی حال و حوصله ان و اینا! چون که ماه رمضونه اس ( به لهجه اصفهانی: چه خبره اس؟ مارمضون اس!!! ).

هوای پاییز هم که خودش کسل کننده اس... اون وقت همه ی اینها با مشکلات و گرفتاری ها!!! ی درس و دانشگاه و زندگی توام میشه و باعث شیوع دپرشن در جوامع ! می شه.

این چند روز خیلی با خودم کلنجار رفتم که بشینم یه چیزی بنویسم... اما از اونجایی که من آدم شکمویی ام و وقتی کار فکری می کنم چند برابر گرسنه ام میشه( مثلا وقتی بعده یه عمر می خوام یکم درس بخونم همینکه لای کتاب رو باز می کنم ، شکمم شروع می کنه به قار و قور کردن! )، در طول روز که نمی تونم چیزی بنویسم ،بعد از افطار هم که خودتون می دونین چه خبره دیگه....

گفتم ماه رمضون و جوامع بشری، داغ دلم تازه شد....

می دونین، ماه رمضون از اون وقتاییه که مسئله ی رعایت حریم خصوصی افراد و احترام به عقاید دیگران از اهمیت خاصی برخورداره... چرا که بخاطر موضع گیری های متفاوت افراد ، احتمال ایجاد اصطکاک بین فرهنگ ها و عقاید مختلف بسیار زیاد میشه....

من فکر می کنم به خاطر سختگیری های بی موردی که در مورد دین و دین داری و مسئله حجاب و پوشش شده و همینطور خالی کردن و بروز یه سری عقده های شخصی و اجتماعی در قالب مسائل مربوط به دین... بسیاری از هم سن و سال های من، رغبتی به انجام مسائل دینی (نه دین!!!) ندارند.

]  توضیح: به نظر من حوزه ی دین از مسئله ی انجام فرائض دینی کاملا جداست. با دیدی که از دین در جامعه ی ما ارائه می شه، کاملا طبیعیه که از هرچیزی که رنگ و بوی دینداری بده ، استقبال نشه... و گرنه من فکر می کنم اگه فقط اینقدر ( یعنی یه کوچولو;)  ) عقل و فهم و شعور و درک و تشخیص در اداره ی جامعه صرف میشد و اگه تبلیغ دین و حفظ دین با مصلحت اندیشی و تطبیق شرایط و انعطاف پذیری توام بود... مسلما این همه انزجار و بیزاری و بی تفاوتی ( و شاید بیشتر لجبازی) و .... وجود نداشت.

من فکر می کنم این رفتارها نشانه ی دین گریزی نیست، طوری که این رفتارها رو نشونه ی تهاجم فرهنگی و هزارتا چیز دیگه می دونن، این فقط یه نوع اعتراضه ...یه اعتراض آرام و سیاستمدارانه !!! [

باز دچار جریان سیال ذهن شدم......

خلاصه! داشتم می گفتم...همه ی این عوامل دست به دست هم میدن تا یه عده ای با نماز و روزه و در اصل ماه رمضون مخالفت کنن. اما، من حرفم اینه که دلیل نمیشه که بیاین دق دلتون! ( همینجوری می نویسن؟ ) رو سر کسانیکه به این مسائل پای بند هستند، خالی کنین.

کاش در عین اعتراض و مبارزه برای به دست آوردن آزادی های شخصی، از احترام به آزادی و عقاید دیگران و حفظ حریم شخصی افراد غافل نشویم!

¤¤   تا یادم نرفته می خواستم از دوستان عزیزی که پیشنهاد تبادل لینک دادن، تشکر کنم و معذرت خواهی کنم بابت اینکه نتونستم بهشون سر بزنم...امروز فردا حتما این کار رو انجام میدم.

راستش سیاست من در مورد تبادل لینک این جوریه که با اجازه ی قبلی، لینک وبلاگ هایی رو که دوستشون دارم ، داخل وبلاگم می ذارم و فکر می کنم لزومی نداره که من از هر کسی خوشم میاد ..اونم از نوشته های من خوشش بیاد. بنابراین اصراری به تبادل لینک ندارم....دموکراسیه دیگه...نه؟

¤¤¤   "تحلیلی بر واقعیت اورکات" عنوان مطلب بسیار جالبیه که در وبلاگ "14 به در" مطرح شده. اینکه چطور شد اغلب به orkut اعتماد کردیم و واقعیت های زندگی مون رو به راحتی در اختیار این سایت قرار دادیم، برای خود من هم همیشه سوال بوده، چیزی که در رابطه با yahoo messenger خیلی کم پیش میاد، با اینکه یه فضای خیلی بسته تر و خصوصی تره.

شاید به دلیل اطمینان بیشتری که orkut به کاربرانش میده و یا شاید هم به دلیل وجود نداشتن اون دید منفی که در مورد یاهو مسنجر وجود داره...نمی دونم ولی وقتی در موردش فکر کردم نتونستم به جواب قانع کننده ای برسم....اما خوبی orkut برای من این بود که باعث شد بتونم به این دنیای مجازی اعتماد کنم، قبلا اعتماد به نفس کامل رو برای اطمینان کردن نداشتم...برای همین تصمیم گرفتم از این به بعد با اسم واقعی خودم بنویسم...اسم "پرواز" یه موقعی توی همون yahoo messenger نماینده ی من و هویت من بود، اما الان دیگه شاید بهتر باشه که بیشتر خودم باشم.

¤¤¤¤  کتابی دارم می حونم به نام " یک عاشقانه ی آرام" . کتاب واقعا قشنگیه، اصلا محشره...من که از خوندنش واقعا لذت می برم...

سعی میکنم قسمت هایی از کتاب رو بذارم توی وبلاگ ولی خود کتاب رو حتما بخونین...از دستون می ره ها....گفته باشم ;)

تا بعد

التماس دعا