سلام!

دوست دارم از پاییز بنویسم...از فصل دلتنگی ها، دلهره ها و انتظار کشیدن ها .

فصل پاییز و بخصوص ماه مهر برای همه ما، تا همیشه یادآور یه دنیا خاطره اس! تا سال های سال بوی کتاب و دفتر نو، طعم گس دلهره ی اولین روزهای مدرسه، صبحانه های هول هولکی، قرآن و ورزش صبحگاهی وخیلی چیزای دیگه، به اندازه ی 12 سال خاطره.... اول پاییز که میشه می پیچه توی ذهنمون .

حالا که بزرگتر شدیم فهمیدیم که پاییز فقط اینا نیست ...الان دیگه یه حس های جدیدی هم به همه ی اون رنگ ها و طعم های قبلی اضافه شدن.... حالا دیگه اون برگ های رنگ و وارنگ، خش خش شون زیر پاهات و.... بارون!- از همونایی که دوسش داریم هنوز چون....  –هیچ کدوم مثل قدیما نیستن. دیگه با شروع پاییز تنها دلهرمون ننوشتن مشق شب نیست ، دلتنگی هامون فقط بخاطر آسمون گرفته و ابری نیست ، حتی از مدرسه برگشتن کلاغ ها توی غروب هم، حال و هوای دیگه ای داره !

نمی دونم چیه؟ ولی حسش می کنم... این روزها بوی غریب عاشقی رو نفس می کشم .

خوش به حال اونایی که عاشقن ... غروبهای پاییز جون می ده واسه از عاشقی خوندن، از عاشقی نوشتن. به قول جاسیگاری عزیز شاید اول مهر دیگه اونقدرا مهم نیست...این روزها باید از مهر اول نوشت........

مهر اول !

***

 اومدنش به همه مبارک... اومد با همه ی خاطره هاش، با همه انتظار ها و دلتنگی ها و دلهره هاش.... پادشاه فصل ها ، پاییز !